Czy wiedzieliście, że istnieje oblacki szkaplerz?

W międzywojennej historii klasztoru w Kodniu, można było zauważyć rozkwit nabożeństwa z nakładaniem “szkaplerza siedmiorakiego”. Misjonarze ludowi z Kodnia głosili misje święte na terenie dzisiejszej Białorusi, Litwy, ale także regionów: Podlasia, Polesia, Lubelszczyzny, Mazowsza. Cechą charakterystyczną tych misji było nakładanie medalika z wizerunkiem Matki Bożej Kodeńskiej oraz Najświętszego Serca Pana Jezusa. Szkaplerze były znajdowane również w mogiłach żołnierzy wyklętych na warszawskiej kwaterze “Ł”. Okazało się, że przed śmiercią były połykane, z nadzieją, że pomogą w przyszłej identyfikacji zwłok.

Jaka jest historia szkaplerza, który nakładali Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej?
Swoje korzenie ma on w objawieniach maryjnych z 1876 roku. Matka Boża ukazywała się Estelli Faguette. Podczas jednej z wizji wyjaśniła przyczynę swoich objawień – skarżyła się, że ludzie nie szanują Jej Syna w Eucharystii oraz myślą o innych rzeczach w czasie modlitwy. Apelowała o zachowywanie nieustannie pokoju ducha oraz przypomniała Estelli: „Gdziekolwiek jesteś i cokolwiek robisz, możesz wyjednać sobie błogosławieństwo i głosić moją chwałę”. Wizjonerka otrzymała również wzór szkaplerza, który na prośbę Maryi, został przedstawiony do aprobaty Kościołowi. Wskazując na ten przedmiot pobożności, Matka Boża powiedziała: „Spójrz na łaski, jakie Ja wyleję na wszystkich, którzy noszą szkaplerz, ufają Mi i podczas rozpowszechniania tego nabożeństwa. Gdy rozłożyła ręce, z Jej dłoni zaczęły kapać krople, na których były wypisane nazwy łask, m.in.: zdrowie, ufność, szacunek, miłość, świętość – wszelkie łaski, o których można pomyśleć. Maryja wyjaśniła: To łaski od Mego Syna. Czerpię je z Jego Serca. On Mi nie może niczego odmówić”. Jednocześnie zaznaczyła, że „raduje Ją widok, jak Jej dzieci noszą szkaplerz, podczas gdy odwracają się od wszystkiego, co obraża Jej Syna oraz gdy otrzymują Sakrament Jego Miłości i mogą naprawić szkody, które już wyrządzili”.

Rozpowszechnienie pobożności związanej ze szkaplerzem Serca Jezusowego, związane było również z budową słynnej bazyliki Sacré-Cœur na wzgórzu Montmartre – arcybiskupem Paryża był wtedy kard. Joseph-Hippolyte Guibert OMI, który rozpoczął budowę kościoła i ostatecznie spoczął w nim po śmierci (po przeniesieniu z paryskiej katedry). Warto dodać, że po dzień dzisiejszy w bazylice trwa nieustanna adoracja Najświętszego Sakramentu. W 1900 roku Kongregacja Obrzędów zatwierdziła kult szkaplerzny Serca Jezusowego, który nakładany jest według “Benedictio et impositio Scapularis Sacri Cordis Jesu” (“Błogosławieństwo i nałożenie szkaplerza świętego Serca Jezusa”). W tym samym roku władzę nakładania tego szkaplerza otrzymał Superior Generalny Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, który mógł również udzielić jej innym kapłanom.

Jedna strona szkaplerza została ukazana podczas objawień w Pellevoisin, natomiast o drugiej stronie Maryja powiedziała: „Zachowałam tę stronę dla siebie. Pomyślisz o niej, a potem przekażesz swoje myśli świętemu Kościołowi. On zadecyduje”. W ten sposób na szkaplerzu, rozpowszechnianym przez misjonarzy ludowych, pojawiła się Matka Boża Kodeńska.

Wskrzeszenie kultu szkaplerznego w Kodniu
Obecnie odradzany jest kult związany ze szkaplerzem, propagowanym w dawnych latach przez zakonników z kodeńskiego komunitetu. Do bractwa należy już przeszło 100 osób, które gromadzą się na modlitwie w każdą trzecią sobotę miesiąca w sanktuarium maryjnym w Kodniu. Ożywienie tej pobożności związane jest również z trwającą w diecezji siedleckiej peregrynacją kopii obrazu Matki Bożej Kodeńskiej.

Zobacz także