[DOZWOLONE OD LAT 18. ] Nie jesteś już dzieckiem? Ten tekst jest dla Ciebie!

Dzisiaj obchodzimy Dzień Dziecka… Ale to już nie jest Twoje święto? Czyżby? A może jednak warto mimo upływu lat znaleźć w sobie coś z dziecka? Nigdy nie jest za późno na zmiany! 

Dziecięca radość 

Bo dzieci umieją cieszyć się z niczego. Słońce? Super! Deszcz? Żaden problem, przecież najlepiej skacze się właśnie w kałużach. Niekoniecznie namawiamy do tego, żeby szaleć w ulewie, ale warto tak jak dzieci cieszyć się z małych rzeczy i z tego, co przynosi dzień. Pyszna kawa, spotkanie z przyjacielem, dobra książka? Codziennie jest tyle małych powodów do radości i dziękowania. A gdy coś układa się w inny sposób niż byśmy chcieli? To też można z tego wybrnąć, a dziecięca radość z małych rzeczy pozwoli nam przetrwać trudne chwile i będzie nas podnosić na duchu. Jak mawiał pisarz Steven D. Wolf: „W życiu nie chodzi o to, by przeczekać burzę. Chodzi o to, żeby nauczyć się tańczyć w deszczu”. Coś w tym jest. 

Spontaniczność 

Dzieci nie kalkulują tak jak dorośli. Często robią to, co nakazuje im serce. Oczywiście nie chodzi też o to, byśmy zawsze dali się ponieść każdej chwili, bo skutki mogą być opłakane, ale czasami warto „wrzucić na luz” i zrobić coś niespodziewanego, co zmieni nasz rutynowy plan. Niekiedy nawet zwykły spacer po parku czy nieoczekiwane spotkanie z dawno niewidzianą osobą może okazać się zbawienne dla naszej duszy i psychiki. A że obowiązki czekają? „Robota” zawsze będzie, ale nie pozwólmy, by ona zdominowała nasze życie. Przypomniała mi się jedna z sentencji, którą kiedyś zobaczyłam na kubku: „Rób szalone rzeczy, z Bogiem się uda”.  

Ciekawość świata 

Dzieci raczej nie lubią leżakowania… Dorośli już tak. Z biegiem czasu kanapa, komórka i komputer stają się naszymi przyjaciółmi. A może warto za przykładem dzieci zachwycić się światem na nowo? Jest jeszcze „tyle gór do odkrycia” – nowych miejsc, pasji oraz inspirujących spotkań. Leżakowanie na dłuższą metę jest nudne, a poza tym sprawia, że czujemy się jeszcze starsi niż jesteśmy. A chyba o to nie chodzi? 

Widzieć więcej 

Dzieci są ufne, co czasami bywa przyczyną kłopotów. Wielu najmłodszych uważa, że ludzie są dobrzy, mają szczere intencje, a każdemu zdarza się być „niegrzecznym”. Może i my też powinniśmy podchodzić do innych ludzi z większą życzliwością i widzieć w nich więcej dobra, nawet jeśli oni sami tego nie widzą? 

Dzieci też szybko nawiązują nowe znajomości, nie pytają o zawód rodziców, ile dana osoba ma pieniędzy i skąd pochodzi, nie wchodzą na jej profil na Facebooku czy Instagramie. W drugim człowieku widzą po prostu człowieka. Może i nam częściej się to zacznie udawać? 

Szczerość 

Dzieci raczej nie owijają w bawełnę. Jak coś im się nie podoba, mówią o tym wprost. Im jesteśmy starsi tym zazwyczaj rzadziej mówimy o swoich potrzebach i zastrzeżeniach. A może, nauczeni życiowym doświadczeniem, zaczniemy w kulturalny sposób sygnalizować, co nam „leży na wątrobie”? 

Spróbować jeszcze raz 

Kto jak kto, ale dzieci są mistrzami w pokonywaniu trudności i dokonywaniu rzeczy niemożliwych. Bo przecież nie zostały na etapie leżenia w łóżeczku, a nauczyły się chodzić, skakać… Nie wyszedł fikołek, nie udało się zrobić ładnej babki z piasku? Nie szkodzi, najmłodsi próbują jeszcze raz i kolejny, aż w końcu, metodą prób i błędów, osiągają swój cel. Postawa godna podziwu! A że piaskowa babka trochę się rozsypuje? To nie problem, nie bądźmy perfekcjonistami. 

Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie 

W Ewangelii św. Mateusza Jezus prosi uczniów, aby pozwolili dzieciom przychodzić do Niego, bo to właśnie do najmłodszych należy królestwo Boże. Później jest jeszcze lepiej: Chrystus przypomina, że jeśli nie staniemy się jak dzieci, to nie wejdziemy do Raju. Co prawda, biologicznie nie cofniemy się do czasów piaskownicy i tabliczki mnożenia, ale zawsze możemy znaleźć w sobie wewnętrzne dziecko. A Dzień Dziecka to idealny moment na powrót do takiego „dzieciństwa”. 

Zobacz także