Z Ewangelii na dziś: „Był pewien chory, Łazarz z Betanii, ze wsi Marii i jej siostry, Marty. Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat, Łazarz, chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». Jezus, usłyszawszy to, rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą». A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. Gdy posłyszał o jego chorobie, pozostał przez dwa dni tam, gdzie przebywał. Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei” (J 11, 1-5). 

Lubię powracać do tej Ewangelii. Z jednej strony widać tu Boga, który może nas uzdrawiać i wskrzeszać, gdy umieramy w słabościach, nieumiejętnościach, kompleksach i grzechach. W Nim jest nasze zdrowie. Z drugiej strony widzę tu Boga, który pokazuje, jak ważne są nasze bliskie relacje międzyludzkie i przyjaciele. Dobrze mieć obok ludzi, przyjaciół, którzy nie pozostawią nas wówczas, kiedy będziemy tego najbardziej potrzebować. 

Marcin Wrzos OMI