Tożsamość rodziny Mazenodowskiej: mieć taką samą postawę jak Jezus

Kontynuując prezentację powołania misjonarza, Eugeniusz zastanawiał się nad sposobem umocnienia ducha apostolskiego wzoru w codziennym życiu:

Musi zatem uczynić wszystko, aby dojść do tej upragnionej świętości, której skutki powinny być tak wielkie. Uznaliśmy że najwłaściwsze, aby do tego dojść, jest możliwie największe zbliżenie się do rad ewangelicznych, wiernie wypełnianymi przez wszystkich, którymi Jezus Chrystus posługiwał się w wielkim dziele odkupienia dusz. To skłoniło nas do pogardzenia zaszczytami i porzucenia bogactw, które są kamieniem obrazy zbyt wielu kapłanów. Przez to ich posługa staje się bezowocna, a oni sami wystawiają na niebezpieczeństwo swoje zbawienie.

List do ks. Viguiera, 06.01.1819, w:EO I, t. VI, nr 38.

Rady ewangeliczne, które odnajdujemy w Ewangelii, są środkami, aby żyć tak jak Jezus. Całkowite zaangażowanie Jezusa w Jego zbawczą misję wyrażało się poprzez życie w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie. Jego Apostołowie żyli tym samym duchem. Innymi słowy w następujący sposób można określić rady ewangeliczne:

Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich! To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci –  i to śmierci krzyżowej. Flp 2, 4-8.

Tylko wtedy będziemy odpowiednimi wzorami i przewodnikami dla naszych dzieci,  gdy jako dorośli, działamy i nasze jestestwo jest zanurzone w miłości. To, kim jesteśmy, bardziej poucza nasze dzieci od tego, co mówimy. Wówczas stajemy się tymi, kim chcemy, aby stały się nasze dzieci. Chilton Pearce

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI