Z Ewangelii na dziś: „Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, któremu nadał imię Piotr, i brata jego, Andrzeja, Jakuba, Jana, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Szymona z przydomkiem Gorliwy, Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich”. (Łk 6, 12-19). 

Rzecz dzieje się na górze. Słyszymy o powołaniu uczniów i nazwaniu ich pierwszy raz apostołami, czyli posłanymi/wysłannikami (gr. apostolous). Było ich dwunastu, tylu ile pokoleń Izraela, jako symbol, że uczniowie Pana są rozsiani na całym świecie. Ta historia powtarza się do dziś. Bóg nas, współczesnych uczniów – chrześcijan, posyła jako misjonarzy do dzielenia się wiarą. To nie tylko „robota” duchownych czy innych katechetów albo ludzi z neokatechumenatu lub oazy – przecież oni nie wszędzie dotrą. To robota wszystkich ochrzczonych, a świat jest ciągle terenem misyjnym. Zobaczmy, że wśród tych powołanych byli bardzo różni ludzie: biedni i przedsiębiorcy, młodzi i starsi, bez wykształcenia i z wykształceniem, rzymski kolaborant i partyzant zelota, egocentrycy i altruiści, uczciwi i złodziej, wszyscy byli grzesznikami (wyjątkiem jest Maryja)… Przychodzili do Jezusa Żydzi i poganie z okolic Tyru i Sydonu. Odkrywajmy, ciągle na nowo, że nasze ręce, serca, umysł, że my cali należymy do Boga i jesteśmy Mu potrzebni. 

Marcin Wrzos OMI