Z Ewangelii na dziś: „W szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. Uczeni zaś w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy w szabat uzdrawia, żeby znaleźć powód do oskarżenia Go. On wszakże znał ich myśli i rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: «Podnieś się i stań na środku!». Podniósł się i stanął. Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was: Czy wolno w szabat czynić coś dobrego, czy coś złego, życie ocalić czy zniszczyć?». I spojrzawszy dokoła po wszystkich, rzekł do niego: «Wyciągnij rękę!». Uczynił to, i jego ręka stała się znów zdrowa. Oni zaś wpadli w szał i naradzali się między sobą, jak mają postąpić wobec Jezusa” (Mt 18,15-20). 

To był niemały skandal ówczesnego czasu. Po pierwsze, Żydzi nie mogli rozmawiać z niektórymi chorymi. Byli w tej grupie ci, którzy zmagali się ze schorzeniem, które nazywano „uschłą ręką”, to znaczy z ręką bezwładną, bezużyteczną, taką, która nie może pracować na chleb. A Jezus z nimi rozmawia. Po drugie, Żydzi nie mogli wykonywać żadnych prac w szabes, także leczyć czy nawet przejść więcej niż wynosiła długość drogi szabasowej, czyli 445 m. Jezus łamie oba zakazy w szabes i to na środku świątyni, aby wszyscy to widzieli…. Pokazuje kolejny raz, że ustanowione dodatkowe przykazania (613 mictw) nie zniosły biblijnych – dekalogu i przykazań miłości. Pokazuje, że to one są najważniejsze. Pokazuje, że to człowiek jest w centrum zainteresowania Boga. Każdy. Także my. 

Marcin Wrzos OMI