Z Ewangelii na dziś: „Gdy Jezus przebywał w Galilei z uczniami, rzekł do nich: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Oni zabiją Go, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie». I bardzo się zasmucili. Gdy przyszli do Kafarnaum, przystąpili do Piotra poborcy didrachmy z zapytaniem: «Wasz Nauczyciel nie płaci didrachmy?». Odpowiedział: «Tak». Gdy wszedł do domu, Jezus uprzedził go, mówiąc: «Szymonie, jak ci się zdaje: Od kogo królowie ziemscy pobierają daniny lub podatki? Od synów swoich czy od obcych?». Gdy Piotr powiedział: «Od obcych», Jezus mu rzekł: «A zatem synowie są wolni. Żebyśmy jednak nie dali im powodu do zgorszenia, idź nad jezioro i zarzuć wędkę. Weź pierwszą złowioną rybę, a gdy otworzysz jej pyszczek, znajdziesz statera. Weź go i daj im za Mnie i za siebie»” (Mt 17,22-27). 

W Kafarnaum Piotra zaczepiają poborcy podatków. Można pomyśleć – ci to potrafią się zjawić ni stąd, ni zowąd. Urząd podatkowy pamięta o nas zawsze, złośliwi mówią, że nawet po śmierci. Poborcy chcą ściągnąć podatek świątynny od Jezusa, a Piotr w sumie nie wie, co im odpowiedzieć. Ciekawy jest dialog Chrystusa z nim – o byciu „swoim” lub „obcym” i o tym, od kogo się zbiera podatki. Dialog, który kończy się zapłatą. Jednak w tej Ewangelii jest też ukryty poziom duchowy, ukryte pytanie. Jak czujemy się w relacji z Bogiem czy we wspólnocie Kościoła? Jesteśmy „obcy” czy „swoi” – mamy świadomość, iż jesteśmy ukochanymi córkami, synami Boga? Odkrywajmy swoją wartość przed Bogiem. Jesteśmy dla Niego nieobojętni, ważni, jedyni i niepowtarzalni. 

Marcin Wrzos OMI