Z Ewangelii na dziś: „Uczniowie przystąpili do Jezusa, pytając: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?». On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje. Baczcie, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie. Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych»” (Mt 18, 1-5. 10. 12-14). 

Zaczyna się od trudnego pytania skierowanego do Mistrza z Nazaretu: kto będzie największy w królestwie niebieskim? Jezus odpowiada dwoma „obrazami”, wskazując na dzieci oraz zabłąkaną owcę. Królestwo niebieskie w nauczaniu Chrystusa to nie sprawa przyszłości, tego co ma się zadziać po drugiej stronie życia, ale rzeczywistości, która może się dziać tu i teraz. Kto według Mistrza z Nazaretu ma być największy w Jego królestwie? Ktoś, kto po pierwsze dał się odnaleźć Chrystusowi – jak zabłąkana owca. Po drugie ktoś, kto ma dziecięcą postawę zaufania względem Niego, żyjąc według zasad wskazanych przez Boga, mając jednocześnie „świeży umysł”. Ewangeliczne „uniżenie” (gr. tapeinosei) z Ewangelii można też przetłumaczyć jako „otwarty, świeży umysł” (na Ewangelię), a nie zablokowany naszym „wiedzeniem lepiej”, pychą, bo wówczas są małe szanse na to, że ona do nas dotrze.  

Marcin Wrzos OMI