Z Ewangelii na dziś: „W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami: «Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno. Dopóki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, i ustrzegłem ich, a nikt z nich nie zginął z wyjątkiem syna zatracenia, aby się wypełniło Pismo. Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie»” (J 17,11b-19). 

Od kilku dni, z wyjątkiem niedzieli, słyszymy kolejne fragmenty jednej z ostatnich modlitw Chrystusa – Modlitwę Arcykapłańską – wypowiedzianą bezpośrednio przed pojmaniem Mistrza z Nazaretu. To ostatnie chwile przed śmiercią na krzyżu i przed zmartwychwstaniem. Nie wypowiada się wówczas niepotrzebnych słów. Każde jest ważne, jest swoistym testamentem – są przygotowaniem do zesłania Ducha Świętego. Jezus prosi Ojca za swoimi uczniami, czyli także za nami, mając świadomość, że nie będzie im łatwo. Prosił, aby była między nimi/nami miłość, jedność i aby żyli, abyśmy żyli, w prawdzie. To podstawa wiarygodności chrześcijaństwa, bez względu na czasy i okoliczności. Oby nas – chrześcijan, katolików – rozpoznawano i dziś po miłowaniu wszystkich, po wewnętrznej jedności, po wprowadzaniu pokoju i po życiu w prawdzie – to są jedne z darów Ducha Świętego. Otwórzmy się na nie. 

Marcin Wrzos OMI