Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: «Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich»” (Mt 18,15-20). 

Chodzi o dojrzałe chrześcijaństwo, ale i o takie człowieczeństwo. Często o tym, co nas boli, nie potrafimy powiedzieć wprost. Mówimy o tym postronnym, ludziom będącym wokół nas, a tej zainteresowanej osobie nie bardzo. Bywamy w tym specjalistami. Nie tędy droga. Mistrz z Nazaretu daje jasne wskazówki. Wpierw mamy porozmawiać z tym kimś, kogo sprawa dotyczy. A gdy to nie pomoże, to zabrać ze sobą świadka, a gdy to nie pomoże poprosić o pomoc przełożonych (w pracy, Kościele, w szkole, rodzinie). To bardzo upraszcza i działa. Jest też wyrazem praktycznej miłości i szacunku do człowieka.