Z Ewangelii na dziś: „Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości. Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem». Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?». Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?». Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?». Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz». A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?». Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała». Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu” (J 1,6-8. 19-28). 

Od 17 grudnia rozpoczyna się druga część Adwentu. Liturgia ostatniego tygodnia czasu przygotowującego nas do świąt bardzo różni się od liturgii wcześniejszych dni. Szkoda, że tak rzadko dostrzegamy tę różnicę. W Ewangelii odczytujemy dzień po dniu wszystkie zapisane w Piśmie Świętym zdarzenia poprzedzające narodzenie Pańskie: wątpliwości i sen św. Józefa, zapowiedz narodzenia Jana Chrzciciela, zwiastowanie, nawiedzenie św. Elżbiety, modlitwę Magnificat, narodzenie Jana Chrzciciela i pieśń Zachariasza. Można powiedzieć, że można już wyczuć zbliżające się święta. 

Kolejna adwentowa katecheza. W tym roku szczególnie jestem zafascynowany Janem Chrzcicielem. On – przez gest sługi, który zazwyczaj wówczas odwiązywał buty swemu Panu – wyznaje, że Jezus jest nie tylko jego Panem, ale i zapowiadanym Mesjaszem. Modlę się o taką pokorę, abyśmy zawsze potrafili słuchać Boga i realizować Jego wskazania, abyśmy bez skrępowania, przez ewangeliczny sposób życia, ukazywali, że On jest najważniejszy, pierwszy. 

Marcin Wrzos OMI