Z Ewangelii na dziś: „Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?». On mu odpowiedział: «’Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: ‘Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego’. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy»” (Mt 22, 34-40). 

Na końcu życia mamy być sądzeni z miłości. To ona wpisana jest w DNA chrześcijaństwa. Te trzy poziomy miłości powinny się wzajemnie uzupełniać. Jako chrześcijanie miłujemy Boga – to oznacza, że powinniśmy jednocześnie miłować drugiego człowieka i siebie samych. Nie da się miłować dojrzale Boga, kiedy nie miłujemy ludzi, kiedy nie miłujemy samego siebie. Kluczem jest słowo „dojrzałość”. Bo oczywiście znamy ludzi deklarujących wiarę, a zarazem kogoś nienawidzących czy zwalczających. Tak to jest poukładane, że w chrześcijaństwie drogą do Boga jest drugi człowiek. Jeśli próbujemy go kochać, to zaczynamy czuć, myśleć, działać jak… Bóg. Próbujmy. 

Marcin Wrzos OMI