Z Ewangelii na dziś: „Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. A członkowie Sanhedrynu szydzili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli jest Mesjaszem, Bożym Wybrańcem». Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Królem żydowskim, wybaw sam siebie». Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski». Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czyż Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju»” (Łk 23, 35-43). 

Niedziela Chrystusa Króla – koniec roku liturgicznego. Co to za Król, który umiera na krzyżu? I jeszcze wskazujący, że w duchowości chrześcijańskiej krzyż, różnorako pojmowany, jest w centrum. Dzisiejszy świat to odrzuca i mówi, że idealne życie, to takie bez zmagań, cierpień, chorób, starości. To życie, w którego centrum jesteśmy my sami i nasza przyjemności. Jezus zaprasza nas do życia, w którym będzie widać królowanie Jego i Ewangelii. Zaprasza nas do chrześcijaństwa, które jest przekonujące. Stanie się to wówczas, kiedy będziemy miłować (nie tylko za coś, ale pomimo czegoś), bezinteresownie i bezwarunkowo przebaczać, wprowadzać jedność i pokój, darzyć szacunkiem, pomagać i służyć. Próbujmy. 

Marcin Wrzos OMI