Z Ewangelii na dziś: „Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?». On mu odpowiedział: «’Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem’. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: ‘Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego’. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy»” (Mt 22,34-40). 

Jako chrześcijanie mamy być specjalistami od miłowania – i to tu i teraz, a nie tam i potem. Łatwo nam miłować kogoś, kto żyje daleko w Afryce czy Azji. Najtrudniej miłować kogoś, kogo znamy: żonę, męża, dzieci, współbraci, szefa i współpracowników w pracy, kolegów w szkole czy z uczelni… i realizować tę miłość w praktyce, chociażby przez dzielenie się tym, co mamy, służbę kosztem swojego wypoczynku… Na początku chrześcijaństwa niewierzący, jak pisze Tertulian, nawracali się, widząc miłość, która królowała wśród chrześcijan: „Patrzcie – mówili – jak oni się miłują” (por. Apologetico, 39 §7). Prośmy Boga o pomoc, abyśmy miłowali nie tylko „na pokaz” czy „za coś”, ale także „pomimo czegoś”, abyśmy dzięki temu stawali się wiarygodniejsi. 

Marcin Wrzos OMI