Z Ewangelii na dziś: „Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony” (Mt 10,17-22). 

To zwyczajnie, po ludzku, nie powinno się łączyć. Wczoraj świętowaliśmy uroczystość rocznicy narodzin (wcielenia) Jezusa Chrystusa – wiele pozytywnych i ciepłych emocji nam towarzyszyło, było rodzinnie, a dziś w pierwszym czytaniu jest okrutny opis ukamienowania św. Szczepana. Dla pierwszych chrześcijan oba dni się łączyły. Gdyż śmierć męczeńska, często bestialska i straszliwa, była dla nich i jest dla chrześcijan narodzinami dla nieba. Po śmierci Szczepana złożono jego szaty pod nogi Szawła. To On później, nawracając się na chrześcijaństwo, przyjął nowe imię Paweł, stając się gorliwym apostołem-misjonarzem. Zaskakujące, że w chwili nawrócenia usłyszał od Jezusa: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz [w moich chrześcijanach]? (Dz 9,4)”. Jak widać, Jezus cierpi, jest obecny w każdym prześladowanym za wiarę chrześcijaninie. Pamiętajmy, nigdy nie jesteśmy sami. On jest z nami. 

Marcin Wrzos OMI