Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich uczniów: »Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec«” (J 12,24-26).

Obchody uroczystości św. Wojciecha, który miłował Chrystusa aż po śmierć (zazwyczaj przypadają 23 kwietnia, ale przez ośmiodniowe świętowanie Zmartwychwstania Chrystusa zostały przesunięte). Nie on jedyny w ten sposób pokazał, że dla Chrystusa jest w stanie oddać życie. To ważna podpowiedź, że te nasze małe „umierania” w egoizmie, pysze, chciwości, gdy mamy ofiarować swój czas, pieniądze, inteligencję, kontakty, gdy zwyczajnie nam się nie chce (bo chcemy odpocząć, spędzić inaczej czas), gdy mamy miłować, przebaczać, wprowadzać pokój, nie spodziewając się niczego w zamian, nie są czymś nadzwyczajnym. Są one wpisane w nasze dojrzewanie do chrześcijaństwa, w uszlachetnienie człowieczeństwa, w którego centrum jest przecież doświadczenie krzyża. A bez niego nie da się przecież być chrześcijaninem.