Z Ewangelii na dziś: „Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?». On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: ‘Panie, otwórz nam!’, lecz On wam odpowie: ‘Nie wiem, skąd jesteście’. Wtedy zaczniecie mówić: ‘Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś’. Lecz On rzecze: ‘Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!’. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi»” (Łk 13, 22-30). 

Pierwszym, o czym tu myślę, jest uniwersalizm Jezusa. Idzie do miast i wsi, głosi Ewangelię Żydom (w tym kobietom i dzieciom, które nie miały wówczas wielu praw), a także poganom (z którymi pobożni Żydzi nie rozmawiali). Idzie do wykształconych i nie, biednych i bogatych, zdrowych i chorych – do wszystkich. Nikt nie jest wykluczony ze sfery zainteresowania Boga. On przypomina nam cierpliwie, współczesnym uczniom misjonarzom w trwającym wciąż Tygodniu Misyjnym, że jako chrześcijanie mamy być specjalistami od dzielenia się wiarą, od miłowania i służby wszystkim bez wyjątku. 

Marcin Wrzos OMI