Z Ewangelii na dziś: „Jezus opowiedział niektórym, co dufni byli w siebie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. Faryzeusz stanął i tak w duszy się modlił: ‘Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie: zdziercy, niesprawiedliwi, cudzołożnicy, albo jak i ten celnik. Zachowuję post dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę ze wszystkiego, co nabywam’. A celnik stał z daleka i nie śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi, mówiąc: ‘Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!’” (Łk 18, 9-13).

Boję się chrześcijaństwa, którego elementem jest pogarda wobec innych, pomieszana z poczuciem pysznej wyższości. Nie tędy droga. Jesteśmy powołani do miłowania nie „tylko za coś”, ale i „pomimo czegoś”, do szacunku i służby wobec wszystkich bez wyjątku. Pogardę wobec człowieka (odróżniam ją od pogardy względem grzechu), opluwanie, wartościowanie zostawmy innym. Ma się nas przecież rozpoznawać po miłości.

Marcin Wrzos OMI