Z Ewangelii na dziś: „A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego»” (Łk 9, 57-62). 

Jedna z mądrości babci była taka, że w zdaniu ze słowem „ale” najważniejsze jest to, co jest za nim. Przed nim może być tona lukru, wiele wspaniałych deklaracji, one jednak bledną po tym „ale”. Podobnie może być z naszym chrześcijaństwem. Panie Jezu, będę żył według Twoich zasad, „ale” wiesz: ale wpierw muszę się dorobić, ale najpierw muszę oddać mojej sąsiadce i ją oczernić, ale wpierw muszę zdać aplikację/egzamin/maturę, a potem będę miał więcej czasu dla Ciebie, ale wpierw musze zdobyć wysokie stanowisko, bo uczciwie się nie da… W chrześcijaństwie to On powinien być najważniejszy. O tym jest Ewangelia. 

Marcin Wrzos OMI