Z Ewangelii na dziś: „Gdy Rodzice przynieśli dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem” (Łk 2, 36-38).  

Druga piękna bohaterka sceny ofiarowania Pańskiego – Anna – stoi obok Symeona. Była jak i on w podeszłym wieku. Żyła blisko Boga i świątyni. Pod koniec życia spotkała Mesjasza. Rozpoznała Go trafnie w małym dziecku. Czuła wielkie spełnienie. Oby i tak było z nami, chrześcijanami – abyśmy potrafili rozpoznawać Boga w sakramentach i w Jego słowie, ale też w drugim człowieku, szczególnie w tym zmarginalizowanym, i w przyrodzie. Abyśmy potrafili po Jego „rozpoznaniu” żyć, z dnia na dzień bardziej, Ewangelią. To dziś, gdy nasza wiarygodność jest nadszarpnięta, jest bardzo potrzebne. 

Marcin Wrzos OMI