Z Ewangelii na dziś: „Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?». On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: ‘Panie, otwórz nam!’, lecz On wam odpowie: ‘Nie wiem, skąd jesteście’. Wtedy zaczniecie mówić: ‘Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś’. Lecz On rzecze: ‘Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!’. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi»” (Łk 13,22-30). 

Jezus kontynuuje wędrówkę do Jerozolimy. Pierwszym, o czym tu myślę, jest uniwersalizm Jezusa. Idzie do miast i wsi, głosi Ewangelię Żydom (w tym kobietom i dzieciom, które nie miały wówczas wielu praw), a także poganom (z którymi pobożni Żydzi nie rozmawiali). Idzie do wykształconych i nie, biednych i bogatych, zdrowych i chorych – do wszystkich. Kolejny raz widać, że nikt nie jest wykluczony ze sfery zainteresowania Boga, bo On chce, aby przez ciasną bramę do nieba dostała się jak największa liczba ludzi. Przypomina cierpliwie, także współczesnym uczniom-misjonarzom, że jako chrześcijanie mamy być specjalistami od dzielenia się wiarą, od miłowania i służby wszystkim bez wyjątku, od inkluzywności – przyjmowania wszystkich bez wyjątku. 

Marcin Wrzos OMI