Z Ewangelii na dziś: „Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli podchwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: «Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?». Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: «Czemu wystawiacie Mnie na próbę? Przynieście mi denara; chcę zobaczyć». Przynieśli, a On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?». Odpowiedzieli Mu: «Cezara». Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga». I byli pełni podziwu dla Niego” (Mk 12,13-17). 

Bóg jest dobry. Zastanawiam się nad pytaniem Mistrza z Nazaretu: „Czemu wystawiacie Mnie na próbę?” – kiedy faryzeusze chcą Go skompromitować, pytając się o to, czy płacić podatek dla okupanta – Cesarstwa Rzymskiego, co wówczas rodziło niemałe spory i emocje. Pewnie świadomie lub nie, ale i my nieraz wystawialiśmy Go na próbę. Jezu, uwierzę w Ciebie jeśli: zostanę uzdrowiony, bardzo dobrze zdam egzamin, zmieni się mój szef, zdobędę superpracę, zmniejszy się ilość mojej pracy, (nie) poczniemy dziecko… – można wymieniać i wymieniać. Relację z Bogiem warunkowaliśmy tym, że On ma coś dla nas uczynić. To taka próba, w której On ma udowodnić, że naprawdę jest Bogiem i się nami interesuje. Uczę się wciąż wiary bezwarunkowej względem Boga – to długi i niełatwy proces. On wie przecież, co dla mnie jest najlepsze (bardziej niż ja sam). 

Marcin Wrzos OMI