Z Ewangelii na dziś: „Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy tamci weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie». W chwili gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli” (Łk 9,28b-36). 

Przemienienie Pańskie. Przemiana/nawrócenie to normalny stan chrześcijanina. Jest wpisane w nasze DNA. Bałbym się, gdyby było inaczej. Przemiana ku dojrzalszej relacji z Bogiem, ku życiu bardziej Ewangelią, ku dojrzałej miłości nie tylko „za coś”, a „pomimo czegoś”, ku postawie służby, ku budowaniu dobrych relacji z ludźmi. Im bardziej Ewangelia będzie się działa w życiu, im bardziej będziemy się zmieniać/nawracać, tym bardziej będziemy stawali się wiarygodni w chrześcijaństwie. Będziemy wówczas budzili w ludziach pytania o to, dlaczego tak, a nie inaczej postępujemy, skąd taki sposób życia, skąd ta przemiana na kogoś lepszego, skąd takie a nie inne nasze wybory. Spróbujmy. 

Marcin Wrzos OMI