Z Ewangelii na dziś: „Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się, myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli. Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!». Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!». A On rzekł: «Przyjdź!». Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!». Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?». Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym»” (Mt 14, 26-32). 

Kapitalny obraz. Piotr ryzykuje i idzie po wodzie do Mistrza. Gdy wpatruje się w jego oczy, nic się nie dzieje. Dopiero gdy rozgląda się wokół, gdy dostrzega fale i wiatr, zaczyna tonąć. Mistrz go jednak ratuje. Proszę Boga, abym wpatrywał się w Niego, aby on był najważniejszy, bo gdy spojrzę na inne rzeczy, zafascynuję się nimi i staną się ważniejsze, to runę do wody jak Piotr. Dobrze, że On jest najlepszym ratownikiem. 

Marcin Wrzos OMI