Z Ewangelii na dziś: „Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?». Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie te wspomnienia w swym sercu” (Łk 2,41-51). 

Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, najpiękniejszego ludzkiego serca. To trochę symboliczne. Maryja i Józef „zgubili z oczu” na moment Jezusa. Szukają Go i odnajdują w świątyni. Jak Ona szukajmy Jezusa na różne sposoby w życiu (i znajdujmy Go). Niech On będzie dla nas Kimś najważniejszym w życiu – na tyle, abyśmy żyli bardziej i bardziej, dzień po dniu Ewangelią. Uczmy się od Miriam z Nazaretu, jak w ten sposób żyć. Będzie to widoczne po miłowaniu, przebaczaniu, wprowadzaniu jedności i pokoju, zwycięstwach nad grzechem, pomaganiu czy służeniu wszystkim bez wyjątku… 

Marcin Wrzos OMI