Z Ewangelii na dziś: „Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20,19-23).

Wieczernik. Drzwi zamknięte z obawy przed ludźmi. Uczniowie sparaliżowani lękiem i poczuciem porażki. I nagle Jezus staje pośród nich – z ranami na ciele, z pokojem na ustach. Mówi: „Pokój wam”, a potem tchnie Ducha. To Ewangelia o nowym początku. O tym, że Jezus nie tylko przebacza uczniom ich ucieczkę i lęk, ale posyła ich z mocą przebaczenia. To Duch Święty czyni ich zdolnymi do misji. Tych samych, którzy wcześniej się bali. Dziś obchodzimy uroczystość Zesłania Ducha Świętego. W pierwszym czytaniu (Dz 2) widzimy wspólnotę Kościoła zamkniętą, pełną bojaźni. Po napełnieniu Duchem staje się Kościołem odważnym, otwartym, misyjnym, który się nie boi. A może i my dziś potrzebujemy nowego napełnienia? Nowego tchnienia? Nowej odwagi, by nie zamykać się przed światem, ale go przemieniać? Duch Święty daje pokój – pierwszy ze swoich darów. Ale są i inne: „Miłość, radość, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22–23). To nie tylko piękne słowa. To konkretne znaki obecności Boga, chrześcijan, w świecie. Po nich rozpoznaje się uczniów Chrystusa. Prośmy dziś Ducha Świętego, by było to po nas widać.

Marcin Wrzos OMI