Z Ewangelii na dziś: „Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie». W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?». Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?». On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J 2,13-22). 

Świątynia w Jerozolimie, a w zasadzie jej dziedziniec, była nie tylko miejscem uprawiania drobnego biznesu. Znajdowały się tam kramy z dewocjonaliami, zwierzęta, które można było zakupić i złożyć w ofierze. Była jednak także przestrzenią uprawiania polityki. To w tym miejscu przemawiali liderzy duchowi, ale i polityczni tamtych czasów, przekonując do swoich racji. To katecheza od dobrego Boga. Miejsce styku chrześcijaństwa z pieniędzmi, z polityką – jest trudnym wyzwaniem duchowym – aby te rzeczywistości były odpowiednio poukładane. Oby zawsze najważniejszy był dla nas Bóg, wierność Jego zasadom i troska o drugiego człowieka – a nie jedynie pogoń za pieniędzmi, sukcesem czy władzą, często po drodze niszcząc drugiego człowieka. Taki sposób życia niszczy jednocześnie nas samych, czego zapowiedzią było Jezusowe proroctwo zniszczenia świątyni (co wydarzyło się w 70 r.). 

Marcin Wrzos OMI