Z Ewangelii na dziś: „W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami. Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?». Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: «Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać». I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu»” (Łk 6,1-5). 

To proste, ale i bardzo ważne: pierwsze jest pierwsze. Żydzi do dekalogu i przykazań miłości przekazanych przez Boga dołączyli 613 kolejnych. One dość szczegółowo organizują życie Izraelitów, aby mogli mieć pewność, że ich sposób życia będzie podobał się Bogu. Zatem są to np. zasady określające, ile kroków można wykonywać w szabes i jakie prace, z kim rozmawiać, jakie pokarmy jeść, komu pożyczać pieniądze, jak się modlić… Taką pracą łamiącą te przykazania ustanowione dodatkowo przez Izraelitów było łuskanie kłosów zbóż w szabes. Mistrz z Nazaretu przypomina i ówczesnym, i nam, które przykazania i zasady są pierwsze, które należy zachowywać, aby nasze życie podobało się Bogu i było spełnione. To ważne: niech życie dekalogiem i przykazaniami miłości wyróżnia nas, chrześcijan. To jest dziś bardzo potrzebne. 

Marcin Wrzos OMI