Komentarz do Ewangelii (Wigilia Zesłania Ducha Świętego), 18 maja 2024

Z Ewangelii mszy św. wigilii Zesłania Ducha Świętego: „W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony” (J 7,37-39). 

Święto namiotów: Sukkot. Święto to należy do świąt radosnych i upamiętnia mieszkanie w szałasach i namiotach (hebr. סוכה – sukka) podczas ucieczki Izraelitów z Egiptu i wędrówki Żydów po pustyni do Kanaanu. Budowane są wówczas namioty, takie z dziurami i innymi uszkodzeniami w dachu, połach, aby uzmysłowić sobie, że nasz los zależy od Boga, a my jesteśmy krusi, że On jest naszym ratunkiem i ochroną. Skąd ta mowa o wodzie żywej? Inną ceremonią tego święta jest obrzęd czerpania wody. Woda czerpana z jednej z sadzawek świątynnych jest przelewana do złotych naczyń, przenoszona przez arcykapłana i wylewana na ołtarz świątyni. Była nazywana Maim Chajim (hebr. שמיני עצרת), czyli „Żywą Wodą”, która daje siłę do życia według Tory. Odkrywajmy tę symbolikę. Jesteśmy kimś kruchym, słabym, zależnym od Boga, nie możemy wielu rzeczy zmienić, potrzebna nam jest pomoc. To Duch Święty, który jest Żywą Wodą, daje nam siły i dary do chrześcijańskiego życia. Zaprośmy Go świadomie do naszego życia. 

Marcin Wrzos OMI