NIE HABIT CZYNI MISJONARZA

Po swoim przybyciu D’Herbomez był zdumiony widokiem znanych mu misjonarzy z Oregonu, których wcześniej spotkał. Brat Vemey był ubrany we francuski beret, spodnie z koziej skóry i pokryte zieloną tkaniną mokasyny, starą niebieską kamizelkę i surdut. Pandosy miał na sobie znoszoną sutannę, stary słomkowy kapelusz, spodnie z koziej skóry i solidne buty. Wszystko to sprawiło, że D’herbomez zawołał: Nie habit nie czyni misjonarza (R. Young, s. 102).

Początkowo Ricard rozważał wysłanie D’Herbomeza do plemienia Swanomish w Puget Sound. Jednak później zdecydował, że D’Herbomez może lepiej wykorzystać swój czas ucząc się angielskiego języków Chinook i Walla Walla. Zatem najpierw wysłano go z ojcem Chirouse,  na misje na terenach Yakama. W sierpniu 1851 roku Chirouse, D’Herbomez i brat Verney udali się do misji Świętego Józefa de Chirouse w kraju Yakama. Dla D’Herbomeza była to żmudna podróż przez niebezpiecznie strome górskie przełęcze. Jednak z ulgą i radością dotarli do dzikiej misji, którą mieli nazwać domem (Tenże, s. 115-116).

Często mamy romantyczny obraz pierwszych misjonarzy, pięknie ubranych w nieskazitelne sutanny i krzyże, jak głosili i nawracali. Relacje z ich prawdziwych doświadczeń burzą ten romantyczny obraz. Liczy się jakość ich życia, ich odważne i gorliwe głoszenie Ewangelii oraz świadectwo tego, jak żyli swoim powołaniem.

Dopóki żyjesz, wystrzegaj się oceniania ludzi po ich zewnętrznym wyglądzie (Jean de La Fontaine).