Prosimy Waszą Świątobliwość, abyśmy nazwali się oblatami Maryi Niepokalanej

Eugeniusz, zdecydowawszy się na zmianę nazwy Zgromadzenia, poprosił zatem papieża, aby oficjalnie nadał nam to imię. Eugeniusz był w stanie wszędzie rozgłosić, że to nazwa, którą nadał nam papież.

Jak zauważył ojciec Fernand Jetté, nazwa rodziny zakonnej wyraża jego naturę, istotę i funkcję. Wydaje się, że wybór nazwy Misjonarze Oblaci Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi dla ojca de Mazenod był dojrzewaniem do nowej i bardziej pogłębionej wizji Zgromadzenia. Odkrywa Maryję, która jest najbardziej adekwatnym wzorem życia apostolskiego, jakiego pragnął dla swego Zgromadzenia oraz wzorem osoby najbardziej zaangażowanej dla Chrystusa, ubogich i Kościoła (Lubowicki, Maryja: Słownik Wartości Oblackich).

… i wyrazić, jeśli Wasza Świątobliwość uważa to za słuszne, że wyraża zgodę, aby ksiądz de Mazenod, który jednogłośnie w wyborach swoich współbraci został mianowany, był i pozostał superiorem Stowarzyszenia Misjonarzy (odtąd nazywanego, jeśli Wasza Świątobliwość sobie tego życzy), Oblatami Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi. Najpokorniejszy, najwierniejszy i całkowicie oddany syn Waszej Świątobliwości, ksiądz de Mazenod, wikariusz generalny z Marsylii (Prośba o zatwierdzenie przedłożona papieżowi Leonowi XII, 08.12.1825, w: PO I, t. XIII, nr 48).

Zgodnie ze zwyczajem tamtej epoki superior generalny był wybierany do końca życia. Eugeniusz poprosił papieża jedynie o to, aby ratyfikował to, na co misjonarze zdecydowali się w 1816 i 1818 r.

Wtedy matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2,5).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI