Chciałem szerzyć poznanie Jezusa Chrystusa

Umowa zawarta z biskupem Algieru zakładała, że oblaci będą żyć we wspólnocie, opiekować się opuszczonymi chrześcijanami i ewangelizować ludność arabską. Biskup jednak postąpił wbrew tej umowie i nie chciał kaplicy ani pracy misyjnej wśród ludności arabskiej. Kiedy Eugeniusz napisał, aby mu o tym przypomnieć, biskup się rozgniewał. Eugeniusz wspomina:

Jest czym się niepokoić, widząc, że biskup do tego stopnia się zapomniał. Zapewniam Ojca, że mniej zraniły mnie zniewagi, na które pozwolił sobie wobec mnie, niż widok człowieka przyodzianego w świętą posługę, poniżającego się do tego stopnia. W liście, który tak bardzo go rozwścieczył, ponieważ odpowiada jedynie zniewagami, przypomniałem mu, że to prawda, że jego własne zapiski są prawdziwym traktatem, ale uczyniłem to z największą grzecznością (List do ojca Jean’a Viala, 05.04.1849, w: PO I, t. IV, nr 8).

W dzienniku Eugeniusz zapisał:

Ojciec Viala nie chce mi mówić, jakim stekiem obelg obrzucił mnie ten biedny biskup. Z pewnością jedyną winą z mojej strony był fakt, iż ośmieliłem się przypomnieć mu zobowiązania, jakich się podjął, i że w kilku listach do niego skierowanych byłem aż nazbyt uprzejmy. Jest jednak dobrą rzeczą być upokarzanym, jeżeli tylko podobne obelgi są zdolne upokorzyć kogoś.

Jedyną racją, dla której Eugeniusz tolerował tę sytuację, było jego misjonarskie nastawienie:

Zresztą, pocieszam się myślą, iż te obelgi spadły na mnie tylko dlatego, że postanowiłem zdobyć dla Jezusa Chrystusa kraj, gdzie tylu kapłanów udaje się tylko po to, by zgarnąć jak najwięcej pieniędzy (Dziennik, 02.04.1849, w: PO I, t. XXII).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI