Wielki Tydzień: gotowi oddać życie z miłości do Boga

W 2007 roku były superior generalny Wilhelm Steckling napisał:

Było to najprawdopodobniej w Wielki Piątek 1807 roku, kiedy święty Eugeniusz przeżył szczególne spotkanie z krzyżem, które odmieniło jego życie. W rzeczywistości to ono uczyniło z niego oblata. Tym, co możemy świętować w 2007 roku nie jest rocznica powstania zgromadzenia, le raczej urodziny naszego charyzmatu, urodziny duchowego daru, który nas ożywia, urodziny naszej oblackiej duchowości.

Krzyż, który kontemplował w ten Wielki Piątek wzbudził w młodym, 24-letnim Eugeniuszu przekonanie o jego oddaleniu od Boga. „Szukałem szczęścia poza Bogiem i na moje nieszczęście trwało to zbyt długo” – napisał kilka lat później w czasie rekolekcji w 1814 roku. W tej pustce spotyka Kogoś, kto bezgranicznie go kocha. Wówczas jego grzechy rozpuszczają się we łzach wywołanych uściskiem Chrystusa i to doświadczenie odciska piętno na całym jego życiu: Czyż mogę zapomnieć te gorzkie łzy, jakie na widok krzyża popłynęły z moich oczu w ów Wielki Piątek? Szczęśliwy, tysiąckroć szczęśliwy, dzię­ki temu, co uczynił ten dobry Ojciec, mimo mej niegodności, używa­jąc wobec mnie całego bogactwa swego miłosierdzia. To doświadczenie nie ogranicza się do jego życia wewnętrznego: „Obym przynaj­mniej podwajając miłość ku Niemu, naprawił stracony czas”.

Niedługo potem Eugeniusz zechciał podzielić się tym doświadczeniem z innymi, a gorliwość o dusze prowadzi go w końcu do założenia oblatów.

Słowo „oblat” oznacza osobę, która jest gotowa do oddania życia z miłości do Boga. (Information OMI, nr 462, Rzym, luty 2007 roku)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI