Sezonowi pracownicy – mali Sabaudczycy

Domy w mieście były na ogół pięciopiętrowe, ogrzewane kominkami, które wymagały wysokich kominów,które pokrywały się sadzą. Młodzi chłopcy przybywali z regionu Sabaudii, aby jako robotnicy sezonowi czyścić kominy. Nazywano ich małymi Sabaudczykami, a mieszkańcy stronili od nich, ponieważ zawsze byli brudni. Biskup de Mazenod opisał reakcję niektórych młodych mężczyzn z diecezji, którzy zadbali o materialne i duchowe potrzeby tych biednych chłopców.

Są też w tej grupie młodzieży godnej zapowiedzi lepszego wieku na przyszłość, dusze poruszone szlachetnym uczuciem, które troszczą się o małego Sabaudczyka, który zszedł ze swoich gór, aby znaleźć wśród nas czarny chleb, który nakarmi go w zimie.

Chronią go, kierują nim, codziennie pouczają go o podstawach wiary, przychodzą mu z pomocą w jego potrzebach i przygotowują go do godnego przyjęcia pierwszej Komunii Świętej, aby nadal go chronić, wspomagać i pouczać (List pasterski na Wielki Post 1847 roku).

Eugeniusz początkowo przyjmował ich w swoim domu, gdzie jego bratanek uczył ich katechizmu i karmił. Gdy było ich coraz więcej, stało się jasne, że potrzebne jest stowarzyszenie, które by się nimi opiekowało. Biskup podjął inicjatywę i powierzył je jednemu ze swoich księży. W jego dzienniku znajdujemy wzmianki o wielkiej pociesze biskupa za każdym razem, gdy tym chłopcom udzielał Komunii i bierzmowania.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI