Powie ojciec, że zjadamy zboże na pniu

Biskup de Mazenod był bardzo zajętym człowiekiem, troszczył się zarówno o zgromadzenie oblatów, jak i o diecezję marsylską. Pomiędzy wieloma zajęciami stara się pisać listy do oblatów.

Mój umiłowany o. Semeria, oto wszystko, co mogłem ojcu napisać w dniach od 9 do 11, kiedy ponownie chwytam się, nie powiem za pióro, nie wypuszczam go bowiem od wczoraj, ale tę kartkę, która była przeznaczona dla ojca. W międzyczasie napisałem do całej Ameryki Północnej.

Możliwości misyjne w Kanadzie otwierały się szybko, ponieważ potrzeba stawała się coraz wyraźniejsza: tysiące ludzi, których wiara potrzebowała przebudzenia lub którzy nigdy nie słyszeli Ewangelii. Eugeniusz chciał na nie odpowiedzieć, ale nie miał wystarczającej liczby ludzi do wysłania. Młodzi oblaci, którzy nie ukończyli formacji i studiów, byli gotowi do wyjazdu i obiecali dokończyć je w Kanadzie.

Nawet dzisiaj na statek do Kanady wsiądzie czterech naszych braci i jeden brat zakonny. Wśród nich jest tylko jeden kapłan, jeden diakon, którego wyświęciłem do tego stopnia nazajutrz po wyświęceniu jednego subdiakona i udzieleniu dwom święceń niższych. Ci dwaj ostatni nie rozpoczęli swych studiów teologicznych, tak więc o. Allard będzie odpowiedzialny, aby ich nauczać w Longueuil, a diakon ukończył tylko jeden rok. Powie ojciec, że zjadamy nasze zboże na pniu; ależ nie, tak samo dobrze odbędą studia w Longueuil jak i tutaj, będą zapoznawać się z krajem i w tym samym czasie uczyć się języków. Skądinąd trzeba było skorzystać z okrętu, który bezpośrednio z Marsylii wypływał do Bostonu i dostarczył nam możliwości, aby oszczędzić pięćset lub sześćset franków na głowę (List do o. Etienne’a Semerii w Jaffna, 09.05.1848, w: PO I, t. IV, nr 3).

Gorliwość Eugeniusza o zbawienie dusz prowadziła go do optymizmu w jego planach wobec tych ludzi i ich pragnienia, aby mieć możliwość nauki lokalnego języka i zanurzenia się w kulturze. Ich zapał do ewangelizacji często oznaczał, że obietnice ukończenia studiów nie były priorytetem i często nie były dotrzymywane. Eugeniusz zdał sobie później sprawę ze swojego błędu i nalegał na ukończenie formacji przed wyjazdem na misje. Nasza współczesna wizja: W oparciu o wizję osobistej i spójnej wiary scholastycy będą w stanie tak przedstawić Ewangelię, żeby trafiała do serc ich współczesnych i poruszała je. Nade wszystko przyswoją sobie na modlitwie to, co studiują i będą żyli tym, czego się uczą, aby w ten sposób stać się wiarogodnymi świadkami orędzia, które mają głosić (R 66 b).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI