Maryja Niepokalana – Matka Miłosierdzia

Przygotowując się do obchodów dwusetnej rocznicy wydarzeń z 15 sierpnia, wspominamy dzień, który miał pozostawić trwały ślad w historii naszej mazenodowskiej rodziny – i dlatego ważne jest, aby zbadać, co się stało. Achille Rey, który dobrze znał Eugeniusza, napisał w jego biografii:

15 sierpnia 1822 roku był świadkiem uroczystości w kościele misji w Aix. Ojciec de Mazenod w obecności licznie zgromadzonych członków swojego zgromadzenia i pobożnych wiernych pobłogosławił figurę Najświętszej Maryi Panny pod wezwaniem Niepokalane Poczęcie. To przed tym samym posągiem oddawał się tak długim i częstym modlitwom: to wydarzenie stało się jednym z najcenniejszych wspomnień z początków rodziny. (Rey, dz. cyt., t. I, s. 280.)

W czasopiśmie Missions OMI z 1908 r., str. 279 znajdujemy następujący opis: „Jej głowa, ukoronowana dwunastoma gwiazdami, jest uniesiona ku niebu w postawie modlitwy. Nosi złoty welon, podobnie jak jej długa suknia i płaszcz. Jest typem Niepokalanego Poczęcia, jedna stopa na półksiężycu, a druga na wężu, którego miażdży; prawą rękę opiera na sercu, a drugą wyciąga, aby wylać łaski na błagające ją dzieci”.

W relacji z domu w Aix z 15 lipca 1889 roku ojciec Prosper Monnet opisuje wewnętrzną kaplicę kościoła misyjnego w Aix, z ołtarzem ślubów i starożytną Dziewicą, niegdyś uśmiechającą się do naszego czcigodnego Założyciela, a teraz górującą na bogatym marmurowym postumencie… (Missions OMI 27 (1889), s. 285). (Yvon Beaudoin, Madone Oblate, w: Dictionnaire historique, t. 1.)

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę (Rdz 3, 15).

Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12, 1).

Dziewica otrzymała zbawienie, aby ofiarować je z powrotem światu. Piotr Chryzolog

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI