Trzeba się zdać na Bożą Opatrzność i prosić Boga, aby pokierował wydarzeniami

W poprzednich komentarzach przedstawiłem wiele szczegółów dotyczących mianowania Bruno Guiguesa na pierwszego biskupa Bytown, czyli późniejszej Ottawy. Zrobiłem to przede wszystkim dlatego, że otwiera to ważny rozdział w historii misyjnej ekspansji naszej mazenodowskiej rodziny.

Listy te ukazują także głęboką wiarę Eugeniusza w Boże prowadzenie i jego sposób podejmowania trudnych decyzji. Dyskutował z ludźmi, których opinie szanował i których słuchał: między innymi z biskupem Bourgetem z Montrealu, Radą Generalną oblatów, oblackim biskupem Guibertem i samym Bruno Guiguesem. Wysłuchał także obaw i nieporozumień oblatów w Kanadzie i pokazał im, że rozumie ich uczucia.

Jako założyciel Eugeniusz miał globalną wizję dobra Kościoła i zgromadzenia. Pokładając ufność w Bogu, dzięki nieustannej modlitwie, zatwierdził nominację – a jego rozeznanie okazało się słuszne i przyniosło wiele owoców w przyszłości.

Trzeba się zdać na Bożą Opatrzność i prosić Boga, aby pokierował wydarzeniami zgodnie ze swoim życzeniem, a nie według ludzkich żądań (List do ojca Hipolita Courtèsa, 8.03.1822, w: PO I, t. VI, nr 81).

Obyśmy nauczyli się od Eugeniusza konieczności słuchania, konsultowania się, modlitwy i polegania na Bożym prowadzeniu – to jest to, co dzisiaj nazywamy drogą synodalną.

Duch oblackich Konstytucji i Reguł odnosi się do posługi wszystkich członków rodziny mazenodowskiej, zgodnie z ich określonym stanem życia.

Nasze życie jest regulowane przez wymagania naszej misji apostolskiej i przez wezwania Ducha Świętego, już obecnego w tych, do których jesteśmy posłani. Nasza praca w wieloraki sposób uzależnia nas od innych; wymaga rzeczywistego wyrzeczenia się własnej woli i głębokiego zmysłu Kościoła (Konstytucja 25).

W ważniejszych decyzjach i sprawach dotyczących życia i posłannictwa całej wspólnoty przyjmiemy taki sposób rozeznania, który sprzyja zgodzie (Reguła 26a).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI