Cieszy się już chwałą w niebie

Z jakim smutkiem w duszy przeżywałem dziś święcenia diakonatu br. D’Herbomeza. Od ołtarza święceń udałem się wprost do seminarium, by uczestniczyæ we mszy requiem, i wniesiono ciało naszego drogiego o. Mouniera. Widząc go spoczywającego na skromnym katafalku, przywoływałem w pamięci jego cnoty, jego szlachetny charakter, tę łagodność, pokorę, naturalny szacunek okazywany przełożonym i tę głęboką cześć dla superiora generalnego i świętości jego urzędu. Z gorliwością troszczył się o uświęcenie i doskonałość braci powierzonych jego pieczy.

To wszystko kazało mi wierzyć, że cieszy się już chwałą w niebie, gdy tutaj wznosiliśmy za niego błagalne modły (Dziennik, początek października 1849, w: PO I, t. XXII).

Jak bardzo jesteśmy uprzywilejowani, wierząc w zmartwychwstanie i świętych obcowanie. Kiedy ktoś bliski nam umiera, a był osobą wierzącą, pociesza nas pewność, że nadal jest blisko nas w obecności naszego zmartwychwstałego Zbawiciela.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI