Niech Ojciec złoży swą ufność w Tym, w którego imieniu został Ojciec posłany

Bogaty Anglik, Ambrose Phillips, był właścicielem dworku Grace Dieu w hrabstwie Leicester w Anglii. Wykorzystał go jako centrum, z którego księża mogliby podejmować ewangelizację i nawracanie okolicznych wsi. W 1845 roku zaprosił oblatów do założenia tam wspólnoty. Eugeniusz mianował przełożonym 32-letniego ojca Frederica Perrona. Był księdzem zaledwie od 6 lat i Eugeniusz napisał do niego, aby zachęcić go w jego odpowiedzialności na założenie nowej misji.

Niech Ojciec złoży swą ufność w Tym, w którego imieniu został Ojciec posłany, i niech Ojciec będzie pewny, że On pobłogosławi Ojca posłuszeństwo i rozleje najobfitsze łaski na dzieła Ojca posługi…

W tak wielu swoich listach Eugeniusz stale powtarza, że jedynym źródłem wskazówek w każdej wspólnocie i misji musi być Reguła oblacka, która jest zastosowaniem Ewangelii zgodnie z otrzymanym charyzmatem.

Przede wszystkim niech Ojciec z największą troską przylgnie do tego, co nakazują nasze Konstytucje i Reguły. W księdze, w której zostały zapisane, ma Ojciec pewnego i wiernego doradcę, u którego przy każdej okazji może Ojciec zasięgać rady, a jego rady zawsze będą Ojca prowadziły, aby czynić to, co jest najmilsze Bogu i najpożyteczniejsze dla Ojca i dla innych.

Następnie spotykamy się z innym ulubionym wyrażeniem Eugeniusza dotyczącym misji: niech piękna woń Jezusa rozchodzi się z twojej wspólnoty na wszystkich, których ewangelizujesz.

Niech w domu króluje porządek i regularność, a przyjemna woń cnót Jezusa Chrystusa niech roznosi się wokół miejsc, w których Ojciec mieszka. (List do ojca Frédérica Perrona w Grace Dieu, Anglia, 25.08.1845, w: PO I, t. III, nr 11.)

Jesteśmy bowiem miłą Bogu wonnością Chrystusa zarówno dla tych, którzy dostępują zbawienia, jak i dla tych, którzy idą na zatracenie (2 Kor 2,15).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI