Jeśli powołań jest mało, to przynajmniej formujmy członków dobrze się prezentujących.

Nareszcie udało mi się zrealizować pewien projekt, na którym mi bardzo zależało, a który powinien mieć szczęśliwe skutki dla Zgromadzenia. Jest nim ponowne wysłanie na studium wszystkich naszych młodych ojców. Nie bałem się w tym celu prawie całkowicie ogołocić wszystkie nasze domy. Zgromadziłem ich wszystkich w Parmenie pod bezpośrednim kierownictwem o. Vincensa, który ma za zadanie pokierować ich studiami i wdrożyć ich do pracy. Od początku tego miesiąca są w trakcie realizacji. Jeśli powołań jest mało, to przynajmniej formujmy członków dobrze się prezentujących.

List do Eugène’a Guiguesa w Kanadzie, 30.07.1846, w: PO I, t. I, nr 67.

Decyzja ta została podjęta na spotkaniu Superiora Generalnego Eugeniusza de Mazenoda i jego rady generalnej. Oto tekst protokołu Rady Generalnej z 4 kwietnia 1846 roku: Od dłuższego czasu odczuwaliśmy w Zgromadzeniu potrzebę, aby nie pozostawiać samym sobie zaraz po święceniach nowych ojców, którzy są posyłani do różnych domów, aby rozpocząć pełnienie świętej posługi. Jest rzeczą konieczną, aby otrzymali pewne wskazówki nie tylko w trudnych przypadkach, które pojawiają się w konfesjonale i przy udzielaniu innych sakramentów, ale także w przepowiadaniu, to znaczy w sposobie układania i wygłaszania kazań.

Celem edukacji jest przekształcenie luster w okna (Sydney J. Harris). Potrzeba studiowania, refleksji i odnowy w naszym zabieganym życiu jest niezbędna. Bez tego istnieje niebezpieczeństwo, że nasz horyzont staje się wygodnym, introwertycznym lustrem, zamiast oknem na cały świat.