Wszyscy nasi członkowie pracują ku chwale mistrza i ku pożytkowi całej rodziny

Chcę także wam powiedzieć, że o. d’Herbomez wraz z braćmi Surelem i Janinem wyjechał do Oregonu, gdzie była pilna potrzeba. Dobry ojciec rozpocznie swą misję na statku, gdzie będą przebywać wraz z sześćdziesięcioma pasażerami. Okręt jest właściwie przystosowany i mamy wszelkie oznaki nadziei, że szczęśliwie dotrze do San Francisco w Kalifornii, skąd nasi podróżnicy udadzą się do Oregonu, który jest oddalony jedynie o sto pięćdziesiąt mil. Mój drogi przyjacielu, w ten sposób wszyscy nasi członkowie pracują ku chwale mistrza i ku pożytkowi całej rodziny. Polecajcie naszej dobrej Matce tych oddanych i wspaniałomyślnych mężczyzn, którzy tyle muszą wycierpieć, aby godnie wywiązać się ze świętej posługi, za którą tęsknili z tak wielką gorliwością, że w wystarczający sposób nie jesteśmy w stanie się nią zachwycić. To, co być może jeszcze bardziej mnie buduje, to gorliwość i radość, z jaką zwykli bracia zakonni podejmują prace w tej misji, której trudów oraz nieuniknionych ofiar, na jakie są wystawieni, nie ukrywano przed nimi (List do o. Jeana Viala w N. D. de Bon Secours, 04.12.1849, w: PO I, t. X, nr 1030).

Możemy tylko podziwiać tych odważnych, przepełnionych radością misjonarzy, którzy podejmują długą, kilkumiesięczną podróż. Chcą dzielić się z najbardziej opuszczonymi prawdami objawionymi – nauczając ich, kim jest Jezus Chrystus i jak dzięki Niemu zmienia się życie ludzi. Czy dla nas nie jest to wezwanie do odnowienia naszej wdzięczności za dar wiary i prośba o odwagę i radość dzielenia się nią w naszych środowiskach z najbardziej opuszczonymi?

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI