Z tych wzorowych misjonarzy wybrałem tego, którego uznaję za najlepszego

Na tę nową misję potrzebna była zgoda Watykanu, której udzielił kardynał Fransoni. W swojej odpowiedzi Eugeniusz opisał cechy ojca Semerii.

Rozumiejąc plan Świętej Kongregacji, pragnę dobierać najlepszych misjonarzy. Nie sprawia mi to trudności, ponieważ nasi Oblaci Najświętszej i Niepokalanej Maryi z łaski Boga są wszyscy dobrzy, wszyscy są gotowi poświęcić swe życie na chwałę Bożą, pracując dla nawrócenia i uświęcenia dusz, bo to jest najgłębszy sens ich powołania. Z tych wzorowych misjonarzy wybrałem tego, którego uznaję za najlepszego, Étienne’a Semerię. Nie jest zbyt dojrzały wiekiem, ma tylko 34 lata, ale posiada dojrzałość duchową, odpowiednie cnoty i wszystkie zalety zakonne. Od kilku lat pełni funkcję przełożonego misji na Korsyce. Jak wielkie musiał mieć powodzenie i błogosławieństwo Boże, skoro nawet bandyci rzucali się do jego stóp, i jak niezwykłe były gesty pojednania dzięki jego gorliwości i dobroci w tym kraju, który każdy zna. Gdy tamtejszy biskup się dowie, że ograbiam go z tak wielkiego dobra, nie wiem, czy mi przebaczy. Lecz Zgromadzenie użycza swoich misjonarzy, ono nie daje ich na zawsze. Ważne, aby tą pierwszą niewielką wspólnotą kierował taki zakonnik jak o. Semeria (List do kardynała Fransoniego, prefekta Świętej Kongregacji Propagandy Wiary, 25.09.1847, w: PO I, t. V, nr 6).

Osoba Étienne’a Semerii okazała się dobrym wyborem, gdyż ostatecznie został biskupem Dżafny.

Prawdziwy przywódca ma pewność siebie, by działać w pojedynkę, odwagę, by podejmować trudne decyzje i współczucie, by wsłuchiwać się w potrzeby innych. Nie stara się być liderem, ale staje się nim poprzez równość swoich działań i uczciwość swoich intencji (Douglas MacArthur).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI