W tym samym dniu przed dwudziestu dwu laty jeden z nas wszedł do chwały

Dzisiaj na kapłana wyświęciłem dobrego o. Doreya. W tym samym dniu jeden z naszych przed dwudziestu dwu laty wszedł do chwały. Ojciec Dorey jest godny, aby go zastąpić na ziemi (List do o. Josepha Arnoux, 20.08.1848, w: PO I, t. X, nr 985).

Eugeniusz nigdy nie zapomniał ojca Jacquesa Marcou. Mając 14 lat był jednym z założycieli Stowarzyszenia Młodzieży założonego przez Eugeniusza w Aix. Widział, jak dorastał i był zachwycony, gdy Jacques został misjonarzem, i to gorliwym. Po trzech latach posługi kapłańskiej zmarł. Eugeniusz wciąż pamięta rocznicę jego śmierci. Dziesięć lat wcześniej wspominał w swoim dzienniku:

Ojciec Marcou był jeszcze w stanie wrócić do Marsylii, gdzie po moim powrocie z Rzymu zastałem go w stanie całkowicie beznadziejnym, jego płuca do tego stopnia były zajęte, że nie było już nadziei na uleczenie. Szczycił się jednak tym, że mógł jeszcze pracować dla zbawienia dusz, i był jednym z tych, który bardzo cieszył się z sukcesu mojej podróży do Rzymu, gdzie udałem się, by uzyskać zatwierdzenie Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej w Kościele tak jak inne zgromadzenia. Całkowicie słaby o. Marcou chciał jednak uczestniczyć w ogólnym zebraniu, jakie zwołałem, aby zdać przed nim relację z mojej misji i z tego wszystkiego, co Bóg raczył dla nas uczynić. Ten dobry ojciec nie posiadał się z radości, ponieważ zawsze mocno wyrażał uczucia swej pięknej duszy. Zszedł nawet do kościoła, aby odnowić swoje śluby wraz z wszystkimi kanonicznie nowo przyjętymi członkami Zgromadzenia. Jego nazwisko widnieje w księdze, w której zapisujemy wszystkie sprawozdania z tego godnego pamięci posiedzenia. To ostatni ważny akt jego życia, który potwierdzał jego oddanie się Bogu, i cześć, jaką całą swoją istotą od tak dawna Mu okazywał (Dziennik, 20.08.1838, w: PO I, t. XIX).

Kiedy ktoś, kogo kochasz, staje się wspomnieniem, wspomnienie staje się skarbem (autor nieznany).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI