Bycie blisko ludzi zakłada naukę ich języka

Ojciec Telmon został wysłany do Pittsburgha w Stanach Zjednoczonych i wahał się z powodu słabej znajomości języka angielskiego. Reakcja Eugeniusza musiała być taka sama jak w przypadku wszystkich oblatów wysłanych na misje: nauczyć się miejscowego języka ludzi!

Dziwię się, że ksiądz biskup ma kłopot z przekazaniem o. Telmonowi towarzyszy mówiących po angielsku. Dlaczego wszyscy nasi ojcowie w Kanadzie nie uznają za swój obowiązek i przyjemność nauczyć się języka angielskiego? Mamy trzydziestu oblatów w seminarium, a nie ma wśród nich ani jednego, który nie uczyłby się tego języka. Trzeba posłuchać wszystkich naszych młodzieńców. W czasie rekreacji mówią tylko po angielsku. Co znaczy ten protest o. Telmona, że nie zna angielskiego. Jest to jakiś nowy sposób sprzeciwiania się, który zakrawa na ducha republikańskiego naszych czasów. Niegdyś wysyłano misjonarzy na cały świat; ani jeden nie znał języka ludów, które mieli ewangelizować. Zabierali się do niego z odwagą i odnosili sukces. Proszę więc nakłonić swoich ludzi do nauki angielskiego (List do biskupa Bruno Guigues’a, 25.07.1848, w: PO I, t. I, nr 99).

Jako oblaci jesteśmy dumni z tego, że ludzie wciąż uznają nas za bliskich sobie – podstawą takiego podejścia jest nauka ich języka. Ale nie chodzi tylko o lingwistykę. Jest to zaproszenie, które odnosi się również do naszego własnego języka ojczystego, aby nauczyć się żywego języka ludzi: ich wartości, ich nadziei i marzeń, ich cierpień, wszystkiego, co jest dla nich ważne, abyśmy mogli kroczyć z nimi w Chrystusie Jezusie, a oni razem z nami.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI