Zatwierdzenie oblatów: oblaci Maryi – dumni z naszej godności i praw, jakie Ona nam daje

17 lutego 1826 roku Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej uzyskali aprobatę Kościoła. Odpowiadając na euforię oblatów po zatwierdzeniu, Eugeniusz zastanawia się nad nazwą zgromadzenia.

Obyśmy mogli dobrze zrozumieć, kim jesteśmy! Mam nadzieję, że Pan udzieli nam tej łaski za wstawiennictwem i dzięki opiece naszej świętej Matki, Niepokalanej Maryi, do której w naszym Zgromadzeniu musimy mieć wielkie nabożeństwo. Czy wam się nie wydaje, że nosić nazwę oblatów Maryi, to znaczy poświęconych Bogu pod opieką Maryi, której imię Zgromadzenie nosi jako nazwę rodzinną, wspólną mu z Naj­świętszą i Niepokalaną Matką Bożą, to znak przeznaczenia? Jest czego pozazdrościć. Ale to Kościół nadał nam ten piękny tytuł.

W rzeczywistości sam Eugeniusz zmienił nazwę zgromadzenia z Misjonarzy Prowansji na Oblaci Maryi Niepokalanej i poprosił papieża o zatwierdzenie tej zmiany. W tym znaczeniu Kościół nadał nam ten tytuł. Kościół zaaprobował natchnienie, jakie Eugeniusz otrzymał odnośnie do nazwy i tożsamości, jaką nam nadaje. W tym sensie nasza nazwa i nasza tożsamość należą do Kościoła, a zatem: przyjmujemy go z szacunkiem, miłością i wdzięcznością, dumni z naszej godności i praw, jakie on nam daje do opieki Tej, która jest wszechmocna u Boga. (List do Henryka Tempier, 20.03.1826, w: EO I, t. VII, nr 231.)

Dzisiaj te uczucia stale są obecne, co też pokazuje nam nasza Reguła życia:

Patronką Zgromadzenia jest Maryja Niepokalana. Otwarta na Ducha Świętego jako pokorna służebnica, całkowicie poświęciła się osobie i dziełu Zbawiciela. W Dziewicy bacznej, aby przyjąć Chrystusa i dać Go światu, oblaci upatrują wzór wiary Kościoła i własnej. (Konstytucja 10)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI