Co uczyniłby dla mnie, abym się zgodził

Podczas wizyty w Paryżu w 1817 roku biskup Latil zaproponował Eugeniuszowi stanowisko wikariusza generalnego w Chartres, co z pewnością doprowadziłoby go do objęcia urzędu biskupa.

Dobrze o tym wiedziałem i nie chciałem tego; nie sądziłem, że podejmuję wyrzeczenie, uparcie odmawiając tak korzystnych i uprzejmych propozycji pod pretekstem, że zgromadziłem już Misjonarzy Prowansji i wokół siebie zebrałem wielu młodych, których prowadziłem do Boga, to wszystko znikłoby, gdybym opuścił stanowisko.

Dalej opisuje swoje relacje z tym biskupem, który w rządzie francuskim miał wpływ na sprawy kościelne i nominacje, z których żadna nie interesowała Eugeniusza:

Ten wspaniały przyjaciel w konsekwencji udowodnił, kim był dla mnie, skoro wiele lat potem przyjechał, aby umrzeć na moich rękach. W swoim testamencie zapisał mi piękny portret Piusa VII, który wykonał, gdy był jeszcze zdrowy, gdy był daleko od przewidzenia zbliżającego się końca oraz pierścień, który noszę na palcu, jaki zechciał mi przekazać, kiedy mnie wezwał do siebie, świadczą o uczuciach, jakie dla mnie zachował i dowodzą, co uczyniłby dla mnie, abym zechciał się zgodzić (Dziennik, 31.08.1847, w: PO I, t. XXI).

Czasami może nam się wydawać, że nasze życie nie ma żadnego celu, że chodzenie dzień po dniu przez lata do tego biura, szkoły czy fabryki to nic innego jak marnotrawstwo i znużenie. Ale może być też tak, że Bóg posłał nas tam, ponieważ bez nas nie byłoby tam Chrystusa. Jeśli nasza obecność oznacza, że jest tam Chrystus, to się opłaca (Caryll Houselander).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI