Bóg zechciał, by mimo niedoskonałości oblatów ta misja odniosła sukces

Biskup Bourget trzy lata wcześniej przyjął oblatów do swojej diecezji j. Jak widzieliśmy, analizując pierwsze listy, wewnętrzne trudności przeżywali sami oblaci. Mimo to ich duszpasterska gorliwość wydała obfite owoce wśród mieszkańców diecezji.

Jak mógłbym nie zaczynać zawsze od wyrażenia uczuć mojej najżywszej wdzięczności i serdecznej przyjaźni, skoro Ksiądz Biskup nie przestaje dawać mi dowodów swojej ojcowskiej dobroci wobec dzieci, które złożyłem na łonie Księdza Biskupa. Przykro mi tylko, że mimo ich dobrej woli wiele razy przysporzyli Księdzu Biskupowi zmartwienia. Proszę ocenić moje strapienie z tego powodu. Dotyczy to splotu okoliczności, które wystąpiły w czasie pierwszej formacji.

Eugeniusz wysłał więc ojca Guiguesa, aby wziął sprawy w swoje ręce. Rozważając to doświadczenie, Eugeniusz we wszystkich wydarzeniach widzi rękę Boga.

Gdybym wtedy mógł mieć do dyspozycji osobę, którą niedawno wysłałem Księdzu Biskupowi, sprawy potoczyłyby się inaczej, ale dobry Bóg na to nie pozwolił. Chciał On widocznie przeprowadzić nas przez to upokorzenie i udowodnić, że tylko od Niego zależał sukces osiedlenia się, które miało przynieść Jego chwałę i dobro tylu dusz odkupionych Krwią Jego Boskiego Syna. Po Bogu to Ksiądz Biskup, najdroższy Księże Biskupie, ma całą zasługę w tym wielkim dziele. (List do biskupa Bourgeta z Montréalu, 09.08.1844, w: EO I, t. I, nr 45)

Eugeniusz zwięźle podsumowuje sedno naszego charyzmatu: zbawienie dusz odkupionych przez krew naszego Pana. Oto powód istnienia rodziny mazenodowskiej: uświadamiać najbardziej potrzebującym, jak niewyczerpana jest miłość i troska Zbawiciela, który oddał się za nich całkowicie na krzyżu. Evangelizare pauperibus misit me. Każdy z nas jest, pomimo naszych błędów i niedoskonałości, wezwany do dzielenia się słowami i czynami, osobistym doświadczeniem zbawienia. Bóg zapewnia wzrost.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI