Synowska pobożność świętego Eugeniusza i nasza

Od śmierci ojca Davida Muñoza zwiększyły się moje wymagania akademickie i zobowiązania wobec zgromadzenia i trudno nadążyć z nowymi rozważaniami o świętym Eugeniuszu. Aby mieć nieco czasu na nadrobienie zaległości w ciągu kilku tygodni, zamiast przerwy chciałbym opublikować kilka medytacji z poprzednich lat na temat Maryi. Przygotowujemy się do uroczystości Niepokalanego Poczęcia, a okres Adwentu jest okresem maryjnym, więc mam nadzieję, że te refleksje będą dla was przydatne w waszej duchowej wędrówce.

Życiowej drodze świętego Eugeniusza zawsze towarzyszyła Maryja, którą kochał jak matkę. Patrząc wstecz na swoje życie, napisał w testamencie:

Proszę o wstawiennictwo Najświętszej Niepokalanej Dziewicy Maryi, Matki Boga, ośmielając się Jej przypomnieć z całkowitą po­korą, ale jednocześnie z uczuciem pociechy, moje synowskie odda­nie przez całe życie i ustawicznie żywe pragnienie, aby wszędzie Ją głosić, szerzyć miłość do Niej i Jej kult na wszystkich miejscach zie­mi przez posługę tych, których Kościół dał mi za synów i którzy się do mnie przyłączyli mocą ślubów zakonnych (Fragment testamentu Eugeniusza de Mazenoda, 01.08 1854, w: PO I, t. XV, nr 191).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI