Proszę przyjąć wyrazy żywej wdzięczności za dobrodziejstwo wyrządzone mojej diecezji

W wieku 63 lat Eugeniusz de Mazenod, jako biskup drugiego co do wielkości miasta Francji i przełożony generalny rosnącego zgromadzenia misyjnego we Francji, na Wyspach Brytyjskich i w Kanadzie, miał z pewnością bardzo dużo pracy. To wyjaśnia, dlaczego jego pisma (i moje refleksje) stale obejmują wszystkie te obszary.

W liście do Towarzystwa Rozkrzewiania Wiary Eugeniusz opisał nowe oblackie przedsięwzięcie w diecezji Quebec.

Biskup diecezji Quebec napisał mi 27 października zeszłego roku: „Proszę przyjąć wyrazy żywej wdzięczności za dobrodziejstwo wyświadczone mej diecezji. Otrzymała ona kilku członków waszego wybitnego Zgromadzenia Oblatów Maryi. Trzy tygodnie temu o. Honorat wyjechał z trzema ojcami, aby założyć dom swego Instytutu nad rzeką Saguenay Wielkiej Zatoki. Misja ta jest niemal w centrum osiedli rozsianych nad brzegami tej wielkiej rzeki i w zasięgu różnych wiosek, gdzie mieszkają Indianie. Dla naszej wiary to wielka korzyść – istnienie tej misji, zwłaszcza gdy liczba misjonarzy powiększy się w miarę, jak będą wzrastać potrzeby, itd.”. (List do Przewodniczącego Rady Misyjnego Towarzystwa Rozkrzewiania Wiary w Lyonie, 06.02.1845, w: PO I, t. V, nr 91)

Norman Séguin podaje więcej szczegółów: 15 października 1844 roku nowy przełożony przybył do Saguenay wraz z ojcami Augustinem Médardem Bourassa, Pierrem Fisetem i Flavienem Durocherem. Oblaci byli odpowiedzialni za stworzenie podstaw zorganizowanego Kościoła w tym zalesionym regionie, który był gotowy do osiedlenia się zaledwie od sześciu lat. Podczas gdy jego misjonarze służyli Ameroindian na tym ogromnym terytorium, Honorat próbował zorganizować życie religijne nowych osadników, erygując parafie, budując kościoły i szkoły.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI