Charakter biskupstwa Eugeniusza de Mazenoda

Dzień wyboru prezydenta republiki. Poszedłem na glosowanie. Całe biuro powstało, aby przyjąć mój głos. Zbudował mnie ten akt szacunku dla godności, jaką zostałem przyobleczony (Dziennik, 10.12.1848, w: PO I, t. XXI).

Eugeniusz był przekonany, że biskup dzieli odpowiedzialność przekazaną apostołom przez Jezusa Chrystusa i otrzymał Ducha Świętego, aby stać się głównym pasterzem diecezji. W swoim dzienniku używa słowa charakter (w przeciwieństwie do stanowiska), co w teologicznym sensie oznacza człowieka przemienionego przez sakrament święceń i obdarzonego mocą sprawowania sakramentów.

W tym kontekście chciał, aby ludzie rozpoznawali biskupa, a nie osobę oraz funkcję i naturę roli, którą mu zlecono.

Wszyscy idźcie za biskupem, jak Jezus Chrystus za Ojcem, i za waszymi kapłanami, jak za apostołami. A diakonów poważajcie jak przykazania Boże. Niechaj nikt w sprawach dotyczących Kościoła nie robi niczego bez biskupa. Uważajcie za ważną tylko taką Eucharystię, która sprawowana jest pod przewodnictwem biskupa lub tego, komu on zleci. Gdzie pojawi się biskup, tam niech będzie wspólnota tak, jak tam, gdzie jest Chrystus Jezus, tam jest i Kościół powszechny (Św. Ignacy z Antiochii, List do Smyrneńczyków).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI